Μια κατάμαυρη και βροχερή νύχτα η Ειρήνη
καθόταν στο δωμάτιο της απορημένη για πολλά πράγματα. Ξαφνικά ακούγεται η
πόρτα. Ήταν η μαμά της.
-«Σου έφερα να φας»
-«Δεν θέλω», απαντάει θυμωμένη.
-«Ειρήνη έχεις κάτι»;
-«Ναι» απαντάει, «έχω πολλές απορίες και τώρα
ποιος θα μου τις λύσει;»
-«Εγώ γιατί είμαι εδώ;»
-«Μαμά γιατί έχουμε πόλεμο;»
-«Αυτό κανένας δεν το ξέρει» είπε και
έφυγε...
Η Ειρήνη ήταν ακόμα απορημένη για αυτό το
ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ! Την άλλη μέρα ξεκίνησε ο πόλεμος. Η Ειρήνη πήγε να
αποχαιρετήσει τον μπαμπά της και την
μαμά της. Ο πόλεμος άρχισε. Οι αντίπαλοι έριχναν βόμβες. Εμείς πάλι με
διάφορα πολεμικά όπλα τους πολεμούσαμε
μέχρι τέλους. Εκείνη την μέρα είχαν πεθάνει 1500 άνθρωποι. Όμως μέσα σε αυτούς
δεν ήταν ούτε ο μπαμπάς...
