Καλό ταξίδι

Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα για μένα. Ίσως να μην έπρεπε να κάνω αυτή την ανάρτηση, νομίζω όμως πως το οφείλω στον άνθρωπο που μου έμαθε Μαθηματικά. Τον άνθρωπο που σε μία εβδομάδα, όσο κι αν αυτό φαίνεται απίστευτο, κατάφερε να ξεδιαλύνει όλο αυτό το μπέρδεμα που είχα στο μυαλό μου και να μου εξηγήσει με απλά λόγια τα μυστικά των Μαθηματικών. Οι εξισώσεις α’ και β’ βαθμού, οι ρίζες, οι διακρίνουσες, οι λογάριθμοι, η γεωμετρία, η τριγωνομετρία και όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά, που βασανίζουν και αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο των μαθητών όλων των κλάδων, έγιναν παιχνιδάκι μετά το τέλος της εβδομάδας. Ύλη δύο εξαμήνων στο Πανεπιστήμιο βγήκε σε επτά ημέρες και το αποτέλεσμα ένα πεντακάθαρο 9...

Ο άνθρωπος αυτός, αδελφικός φίλος του πατέρα μου, «Θείο Τάκη» τον αποκαλούσαμε εγώ και οι αδελφές μου κι ας μην είχαμε συγγένεια εξ αίματος, «έφυγε» στον ύπνο του χθες το βράδυ. Πήγε να βρει τον φίλο του, που είχαν χωριστεί πριν από 34 χρόνια! Καλό σου ταξίδι θείε Τάκη. Καλά να περνάτε εκεί πέρα. Ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες...